به بچه ها درس ندید! با اونا زندگی کنید

سوالی که در اول گفت و گو مطرح شد .
نکات اصلی مطرح شده :
⁃ کرونا برای آموزش و پرورش نعمتی شد ، فردی سازی و خصوصی سازی مواردی بود که تا قبل از برگزاری کلاس های آنلاین و ایجاد کلاس مجازی به آن ها توجه نشده بود و شرایط کلاس های مجازی باعث شد آنها مورد توجه قرار بگیرند.

⁃ ایراداتی که در آموزش مجازی دیده شد ، ایراداتی بودند که در آموزش حضوری هم وجود داشتند و چون در آموزش مجازی عنصر اجبار و تحمیل برداشته شده بود ، بیشتر دیده شد .

⁃ بچه ها را در کلاس های حضوری محبوس کرده بودیم و آزادی عمل نداشتند ، چیزی که در آموزش مجازی دیگر معنا نداشت .

⁃ عدم توجه به نیازهای دانش آموزان

⁃ شروع تدریس ، بدون اطمینان از اینکه دانش آموزان‌ با ما همراه هستند یا نه ؟

⁃ نداشتن سناریو برای تدریس ، مسئله ای که آسیب بیشتری را در کلاس های مجازی بیشتر از کلاس های حضوری به همراه داشت.

⁃ نوع نگاه و تفکر دانش آموزان تغییر کرده است ، آنها بر اساس نیازشان انتخاب میکنند و دیگر به اجبار حاضر به پذیرش دروس نیستند.

⁃ باید با بچه ها زندگی کنیم.

⁃ نظرات آنها را بشنویم ، قهرمان داستان ها خود آنها باشند.

⁃ تفاوت های فردی ، مسئله ای که به آن اصلا توجه نشده و نمی شود.

⁃ توجه به تفاوت های فردی عملا در کلاس های حضوری اتفاق نخواهد افتاد.

⁃ برای درگیر کردن بیشتر دانش آموزان در آموزش و رفع نیازها ، می‌توان از نرم افزارها و اپلیکیشن های متفاوت استفاده کرد.

⁃ فلسفه آموزش را گم کرده ایم.

⁃ ارزشیابی که منجر به اصلاح نشود ، هیچ فایده ای ندارد.