اما و اگرهای بازگشایی مدارس

بسیاری از مدارس ما سیستم تهویه مناسب در کلاس های درس و فضاهای آموزشی را ندارند، طبیعتا با وجود فصل سرما و آلودگی که هر ساله در روزهای سرد سال مهمان بسیاری از شهرهای ایران است، ماندن بچه ها در فضای بسته برای ساعت ها، بسیار خطرناک است! ویروس به آسانی در فضای بسته جا به جا می‌شود!

ساختمان های اغلب مدارس غیرانتفاعی کوچک و به منظور فضای آموزشی طراحی و ساخته نشده اند، آیا به نظر شما حضور تعداد قابل توجه ای دانش آموز در این ساختمان ها که همراه با تردد های زیاد، استفاده مکرر از سرویس های بهداشتی، تماس مکرر دست ها با دستگیره های درهای ساختمان و غیره کمک به بهبودی سلامت روان دانش آموزان خواهد کرد؟! 

آیا مسئولان و خانواده های خسته از حضور فرزندانشان در منزل و به دوش کشیدن مسئولیت های اضافی که خواستار بازگشایی مدارس به سرعت هستند، به این نکات فکر کرده اند؟ اینکه ممکن است هر لحظه یکی از این دانش آموزان به ویروس مبتلا شود و تبعاتی را به همراه داشته باشد، استرس و نگرانی به همراه ندارد؟ آیا استرس کمتر از انزوای اجتماعی به روان آسیب می زند؟ توصیه پزشکان و پژوهشگران حوزه سلامت در جهان این است که زمانی مدارس باید باز شوند که ۸۰ درصد جامعه به طور کامل واکسینه شده باشند، آیا در کشور ما این اتفاق افتاده است؟

آیا مدارس و موسسات آموزشی تدابیری را اتخاذ کرده اند که بعد از تمام شدن ساعت حضور در مدرسه، میز و صندلی ها و محل های تماس به طور کامل ضدعفونی شود؟ و اما نکته دیگری که نباید فراموش کرد در کنار ویروس کووید-۱۹ ، هرساله ویروس H1N1 هم مهمان روزهای سرد پاییز و زمستان کشور ماست، و همان طور که در بالا ذکر شد، بسیاری از کلان شهرهای ما میزبان آلودگی هوا هستند که آسیب هایی برای گروه های حساس از جمله افراد کم سن و دانش آموزان به دنبال دارد.